Diyabet ve ergenlik çelişkisi

Diyabet ayarlı gittiğinde bir sıkıntı yaşamazsın. Diyabetli olanlar bu cümleyi çok duymuştur. Eminim. Evet ayar hayat sağlıyor bu da doğru. Diyabetin en zor dönemleri hangileri diye sorsalar, hamilelik ve ergenlik derdim. Hormonların verdiği herşeyi ben bilirim, ben yaparım düşüncesi, diyabetinse buna getirdiği kısıtlamalar. Gelde çık içinden :)

Yalan söylemiyim fazladan yiyordum. Ergendim ben artık kendimi yönetebiliyordum. İğne saatim biraz geçsede birşey olmazdı. Ne yazık ki oldu.

 

Hastalığım ortaya çıktığından beri 3 kez şeker komasına girdim. Biri ağır ikisi daha hafifti. 3 durumuda ergenlik döneminde yaşadım. Biraz anneye başkaldırış, biraz kendini ispatlama, çokça hastalığı kabullenmeme ve ergenliğin duygusal çalkantıları diyebilirim. Bu 3 komanın bende bıraktığı diyabetik retinopati oldu. En ağır olan sonuncusuydu. Du diyorum çünkü hatırlamıyorum. Bana sonradan anlattıklarında beni kendime getiren cümleyi teyzem kurmuştu. “Zeynep annenin yüzüne bakıyordun ve annem olsa su verir diye ağlıyordun.” 4 gün hayattan kopmuştum. Geri döndüğümde bunu duyduğumda çok canım yanmıştı. Yine bu hastalık bende neden var diye düşündüm. Yalan söyleyemem. Aradan biraz zaman geçtiğinde hastalığın geçeceği yok kendine gel Zeynep dedim. 12 yıldır hiç komaya girmedim J

 

Merak ederseniz, gözümdeki retinopati devam ediyor. Bazen kötü örnekler insanı kendine getiriyor sanırım.