Anne olmak en büyük hayalim aynı zamanda en büyük korkumdu. Kızım 10 aylık olmak üzere iyi ki olmuş dediğim ve hayatım boyunca pişmanlık duymayacağım tek şey o. Hamileyken neyi nasıl yaptığımı, hangi sıklıkta hangi tettikleri yaptırdığımı daha sonraki yazılarımda paylaşacağım.
2 Ocak 2014 kızım büyük bir süprizle hayatımıza girdi. İlk öğrendiğimde çok ağladım. Dedim ya en büyük hayalim en büyük korkumdu benim. Ben ne yapacağım? Onu nasıl koruyacağım? Onu etkilememesini sağlayabilir miyim? Şekerimi nasıl kontrol altında kalacak? Gözümle ilgili durumu koruyabilecek miyim? Şuan aklıma gelmeyen milyonlarca soru :)
Hani hep diyorum ya bir diyabetli kendine dikkat etmekten sıkılmadığı sürece herkesten daha sağlıklı olabilir diye, işte aynısı diyabetli hamileliğinde de geçerli. Bir diyabetli hamileliğinde kendine iyi bakarsa tam tabiri nur topu gibi bir bebek doğurabilir ;) Hamile kaldığımda HA1c 7.2 idi. Sonrasında 5.5 üstünü hiç görmedim :) Diyabetli hamileliğinin anahtar kelimeleri;
"Ekstra dikkat ve ekstra emek."
2 gün sonra hemen özel bir hastanede kadın doğum doktoruna gittik. 7 mm lik 5.5 haftalık minik bi keseyi anlattı bize :) İçeri girerken tansiyonum çıktı heyecandan. Nasıl bir duyguydu bu bütün dünya artık kızımdı. Kız olduğunu ilk anda hissetmiştim. Doktora diyabetimi anlatmaya başlayınca tedirgin oldu. Malesef Ülkemizde hala diyabetin tam olarak ne olduğunu bilmeyen doktorlar var. Ya da bir umutla gittiğiniz ve size yapıcı konuşacağını düşündüğünüz doktordan ruhen çökmüş olarak çıkıyorsunuz. Kadının ilk söylediği diyabetiniz olduğu için bebek tutunamayabilir. Tutsa gelişimi iyi olmayabilir. İyi gelişse anomaliler (normalden farklı) olabilir.7 ay sonrasında ani ölüm olabilir. Şekerinizden şu olabilir... bu ..... bir süre sonra ben o oda da değildim artık. Neyse çıktık odadan. Tek güzel şey onu görmekti sonrası büyük bir soru işareti ve tedirginlik. Eşim hep inandı. Hep onun güçlü olduğunu söyledi. Hiç yanılmadı. Annelik bambaşka. Hele ki diyabetiniz varsa. Bebek bekleyen her anne belirsizlikten tedirginlik duyar. Kronik hastalığınız varsa o tedirginlik büyürde büyür. Pozitif doktorlarımız sağolsun dokuz ay tedirginliğimi artırmayı çok iyi başardılar. Pozitifliğin yanından geçmiyorlar şaka yapıyorum tabi ki :)
Aradan bir hafta geçti. İkinci farklı bir doktora gittim. Hayatımın hatası tek başıma gitmek oldu. Adam baktı " bu kese boş, zaten diyabetiniz var bu çok normal, üzülmeyin" dedi. Üzülmedim o an öldüm sanki. 2 saate yakın yürümüşüm farkına vardığımda nasıl geldiğimi anlamaya çalıştım uzunca bir süre.
Tanıdık vasıtasıyla Üniversite Hastanesi riskli doğum bölümünden zar zor randevu bulduk. Adam baktı. Baktı.. Baktı.. Kalp atışı var dedi. Ben yeniden doğdum. Evet hersey durdu kızım gelecekti biliyordum. Ama korkularım hiç bittimi? bitmedi.
9 aylık tettikler, hastane yatışları, doktor maceraları daha neler neler hepsini anlatacağım...
Doktor; A1c biraz yüksek. Anomaliler olabilir buna bağlı 10 gün sonra büyüyüp büyümediğine bakacağım dedi. O 10 gün bir ömürdü sanki :) 10 gün sonra bebeğimiz büyümüştü kalp atışlarını duyduk. Sanki atlar koşuyordu içimde. Ne büyük bir mucize, ne büyük bir hayranlık. Doktor serüven başlıyor. Artık herşey sizin elinizde. Ona iyi bakın ki sağlıklı doğsun dedi. Zeynep içinde kocaman bir umut ve kocaman bir korkuyla bu yola girdi. Sonunda ne mi oldu nur topu gibi bir kızım oldu :):):) Binlerce şükürler olsun..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder